De dood loerde voortdurend om de hoek. Honderdduizenden mannen raakten gewond tijdens de Slag bij Passendale. Wie niet meer kon lopen werd op draagberries afgevoerd. In het midden zie je zo’n Britse draagberrie uit 1917. Aan het front kregen de gewonden de eerste zorg in een verbandpost. Daarna werden ze naar een veldhospitaal in het achterland gebracht en geëvacueerd naar ziekenhuizen verderop of naar het thuisland. De medische logistiek was gigantisch. Op de openingsdag van de Slag bij Passendale behandelden de Britse veldhospitalen in Poperinge meer dan 13.000 slachtoffers in slechts 24 uur. Niet alleen oorlogswonden, maar ook het slechte weer, honger, dorst en gebrekkige hygiëne, putten de soldaten uit. Velen leden aan kwalen zoals voetrot, griep en buikloop. Het gebruik van antibiotica stond nog in de kinderschoenen, waardoor bacteriële infecties waren een belangrijke oorzaak van sterfte waren. De oorlog eiste ook een zware mentale tol. Angst kreeg in 1917 een nieuw gezicht. De modder, dood en verwoesting bleven voor heel wat veteranen voor altijd in hun geheugen gegrift. Ook de dieren aan het front leden zwaar. In de zaal zie je een medicijnkist van een Duitse paardenarts. Kijk eens goed naar de verschillende geneesmiddelen. Ze bevat onder meer cocaïne, dat werd gebruikt als verdovingsmiddel, maar ook om uitgeputte paarden tot het uiterste te drijven.