Eindelijk werd het gordijn voor het mysterie weggetrokken. Wij, die hoopten op goden en engelen, op het ontzagwekkend licht en bazuingeschal, zagen een fruitschaal, niet eens een perfecte en rommelig fruit, is dat een deur in de omlijsting zijn dat ramen? Waarom bleven we kijken? Iets dwong ons. Was het de kleur? Eerst gebeurde er niets, geen vlieg vrat het fruit. Er zat niets anders op dan zachtjes het gordijn in onszelf open te trekken alle muren te slechten, in vergeten hoeken fruit te vinden dat we vergaten te eten. Mystiek heeft geen engelen nodig. Een gordijn en een fruitschaal zijn meer dan genoeg.