Je zou gemakkelijk aan Elsschot kunnen denken alles lijkt alleen, de tafel, de pijp ja zelfs de schaal met Vincent’s aardappels – tussen welke droom en daad staat hier bezwaar? De vrouw, leeft zij nog wel? Ze zweeft gedimd boven de tafel een zelfgebreide geestverschijning afkomstig uit de lamp. Het licht valt op de man. Is hij door het leven opgebruikt of is het zijn verbijstering over de grillen van zijn gang over de aarde? Het zijn de handen, die handen weten alles: Ze liefkoosden en vochten, bouwden, braken veegden, sloegen, streelden. Heel het bloedbespat en bloembestrooid bestaan zit in zijn handen opgeslagen in die bibliotheek van vlees. Dit kan slechts in linoleum worden verteld zoals het leven zelf dat in je snijdt en kerft en onverbiddelijk zijn afdruk in je zet.