Je moest eens weten wat ik van de mensen ruik hun kots en pis als de latrines van het kamp en dan de lege glazen dorst het brandende verlangen de eenzaamheid van dronken op de gang gestrand Je moest eens weten wat ik van de mensen hoor het schuiven van de glazen getik van ballen op het laken de schaakstukken in drift verzet het gezoem van de gesprekken een steeds luider wordend argument als een gevecht om brood Je moest eens weten wat ik van de mensen zie hun wreedheid en hun ruzies hun trouw en ‘t erbarmen dezelfde pijn als daar Soms zou ik willen dat het allemaal voorbij was ik heb genoeg gezien soms denk ik kijk dan hoe ze in vrede spelen met elkaar er is geen groter troost