Twéé kennen we er, uit het héle Romeinse Rijk: intacte bekers als deze, uit één blok fluoriet of vloeispaat. Murra, in het Latijn. Dat mineraal werd ontgonnen in het gebied van het huidige Iran. Superrijke inwoners van het Romeinse Rijk waren wég van dergelijke exclusieve, kleurrijke stukken. Dat weten we uit getuigenissen van Romeinse auteurs. Volgens de geleerde Plinius betaalde keizer Nero voor een beker als deze ooit de duizelingwekkende som van 1 miljoen sestertiën, goed voor meer dan duizend keer het jaarloon van een legioensoldaat. Dit exemplaar is aangetroffen in een graf in het grensgebied van Turkije en Syrië, in de Romeinse tijd de provincie Cilicia. Wat maakte deze beker zo kostbaar? Fluoriet was voor Romeinen een zeldzaam materiaal. Het komt bovendien van nature maar zelden voor in blokken die groot genoeg zijn om er zelfs maar een kleine beker van te maken. En het mineraal is uiterst breekbaar, wat de ontginning ervan sterk bemoeilijkte. Omdat het uitkappen de structuur van het mineraal brozer maakte, verstevigde men de beker met verwarmde hars, die erin doordrong als een soort van lijm. Het hars gaf z’n smaak af aan de wijn die men uit de beker dronk, wat voor een typische en zeer gewaardeerde smaak zorgde.