Deze kolossale marmeren kop hoorde bij een standbeeld van zowat vier meter hoog. Je staat oog in oog met Faustina, de populaire echtgenote van keizer Antoninus Pius. Faustina’s reuzenbeeld is gemaakt rond 140 na Christus en werd toen, net als dat van haar man, opgesteld in de tempel voor de godin Artemis in de stad Sardis. Die lag in de provincie Asia, nu het westen van Turkije. Tijdens de regering van Antoninus Pius verkreeg Sardis van de Romeinse senaat, en met toestemming van de keizer, het privilege om zich te profileren als provinciaal centrum voor de keizercultus. In het oosten van het Romeinse Rijk, en in het bijzonder in Klein-Azië, speelde de verering van de levende keizer een erg belangrijke rol. De officiële erkenning vanuit Rome gaf een stad onder meer het recht een tempel voor de keizercultus te bouwen. In Sardis maakte men uitzonderlijk gebruik van een bestaande tempel. De erkenning bezorgde Sardis in de eerste plaats prestige. Maar daarnaast gaf het ook een enorme impuls aan de ontwikkeling van de stad, niet het minst door de organisatie van druk bijgewoonde en dus ook lucratieve festivals. Vermoedelijk wilde de bevolking van Sardis de keizer en keizerin met de beelden bedanken voor de eer die hun te beurt was gevallen. Het beeld van Faustina was een zogenaamde akroliet, een beeld uit diverse materialen waarvan enkel de zichtbare lichaamsdelen in marmer waren uitgewerkt, zoals het hoofd, de handen en de voeten. ‘Akros’ betekent ‘uiterst’ in het Grieks, en ‘lithos’ ‘steen’. De torso van een akroliet was van hout. Dat hout werd bedekt met echte of metalen kledij, of het werd verguld.