In Egypte lieten farao’s en welgestelde mensen zich sinds mensenheugenis mummificeren. Van oudsher was het ook de gewoonte mummies in kisten en sarcofagen met een menselijk gelaat te leggen. Die tradities werden voortgezet nadat Egypte in 30 voor Christus was opgenomen in het Romeinse Rijk. Boven het gezicht van de overledenen bracht men toen portretten aan zoals deze, geschilderd op een houten paneel of op linnen. De bebaarde man draagt een witte tunica met donkerrode strepen. Zijn kapsel was modieus in de tijd van keizer Trajanus, rond 100 na Christus. De vrouw is gekleed in een witte tunica, met daarboven een magentakleurige mantel. Haar kapsel was in de mode in de tijd van Faustina de jonge, de echtgenote van keizer Marcus Aurelius, die regeerde van 161 tot 180 na Christus. De vrouw draagt een gouden halsketting, een ketting in goud en smaragd en gouden oorringen met parels. Haar rechteroog is bij een eerdere restauratie beschadigd. Haar portret is geschilderd op lindenhout. Dat is opmerkelijk, want de lindeboom komt in Egypte niet voor. Het hout werd vermoedelijk ingevoerd uit Zuid- of Zuidoost-Europa. Deze mensen uit Romeins Egypte deden zich graag als ‘Romeinen’ voor, dat blijkt onder meer uit hun kapsels en juwelen. Tegelijk zetten zij een eeuwenoude Egyptische traditie voort. Hoe realistisch hun portretten zijn, weten we niet, maar we kunnen ons voorstellen dat ze zich net iets mooier lieten voorstellen dan ze waren.