Pfwiet, het is druk op deze grafsteen. Maar onderaan lijkt de stier dat allemaal niet erg te vinden… De grafsteen komt uit Tunesië, in Noord-Afrika. Die streek was een deel van het Romeinse Rijk. Dat was écht megagroot. De Middellandse Zee, die ken je? Wel, de Romeinen noemden die ‘Onze Zee’. En dat klopte nog ook… Kijk eerst in het midden: daar staat de rijke vrouw voor wie de grafsteen is gemaakt. Ze is gekleed als een Romeinse, met een tunica en daarboven een mantel. Ze draagt ook een halsketting. Zie je het gebouw waarin ze staat? Dat lijkt op een Romeinse tempel, met links en rechts een zuil, daarboven een versierde balk, en daar weer boven een driehoek. Met in die driehoek een mensenhoofd met lange haren. Een Romeinse tempel in Tunesië? Ja, hoor, die bestonden… Daar nog eens boven is het erg druk. In het midden staat een vrouw, ze is naakt. Het is een godin, Tanit heet ze. Zij werd al vereerd lang voor de Romeinen het gebied veroverden dat wij nu Tunesië noemen. Tanit houdt precies twee trechters vast waaruit groenten en fruit proppen: een hoorn des overvloeds, heet zo’n ding. Cornucopia, in het Latijn. Cornucopia: wat een mooi woord. Met haar twee cornucopiae laat Tanit zien dat zij voor heel veel groenten en fruit zorgde. Uit de hoorn links komen een palmboom en een granaatappelboom. Rechts zijn dat een palmboom met dadels, en een druiventros. Hmm, ik krijg al een beetje honger…