Hoho, wat een vrolijk feest! Sjonge jonge. Afstand houden, mondmaskers…: niets van! Het is een trouwfeest, met een stoet. Het kersverse koppeltje zie je helemaal links, op de kar. Het zijn de god van de wijn Bacchus en zijn liefje Ariadne, een sterfelijke prinses. Bacchus was verliefd geworden op Ariadne toen haar vorige vriend haar pas had verlaten. Kijk eens vóór de kar: die wordt getrokken door rare figuren. Ze zijn half paard en half mens. Kentauren, heten ze. Voor de kentauren zie je een man met geitenpoten. Da’s Pan, een god van de natuur die mensen graag bang maakte. Nog iets verder naar rechts probeert een man op een ezel te zitten, maar hij is dronken en valt er bijna af… Tja, het is dan ook een wild feest! Maar weet je wat? Dit is een… doodskist, van marmer. Nee, hoor, er ligt niemand meer in, we weten zelfs niet wie er ooit in begraven was. Maar zo’n vrolijk feest op een doodskist, huh? Ik snap dat je het niet snapt. Kijk, voor Romeinen was Bacchus niet alleen de vrolijke god van de wijn. Hij moest er ook voor zorgen dat mensen na hun dood verder konden leven. Dat ze een nieuw leven kregen. En daarom is het zo vrolijk op deze doodskist. Met Bacchus en zijn vrienden en vriendinnen. Enne… Ariadne is onsterfelijk geworden. Dat was een cadeautje van haar man, Bacchus!