Het lijkt van alle tijden: stereotypes gebruiken om andere volkeren voor te stellen, bijvoorbeeld op beelden die in de publieke ruimte staan. De marmeren buste van een vrouw rechts komt uit Rome. Mensen uit die tijd moeten het al na één oogopslag begrepen hebben: dit beeld stelt een vrouw uit het Oosten voor. Dat leidden ze namelijk af uit haar hoofddeksel met de afhangende punt, de zogenaamde Frygische muts. Die werd vaak gebruikt in Romeinse voorstellingen van mensen uit het oosten. Misschien stelde de vrouw wel ‘Perzië’ voor, een streek ten oosten van het Romeinse Rijk, in wat nu Iran is. Het kleed van de vrouw sluit nauw aan en de bovenkant kon ze over haar mond trekken, tegen zand en stof. Het vrouwenhoofd links, dat op een moderne basis is gezet, hoorde bij een reusachtig beeld. Ook hier wist iedere Romein meteen: dit is een – tussen aanhalingstekens – ‘barbaarse’ vrouw. Kijk naar haar slordige, ongekamde haren. Zij is een personificatie van de provincie Germania. Ze oogt tegelijk trots en zelfs heldhaftig. Onbeschaafd én tegelijk heldhaftig: dat komt goed overeen met het beeld dat enkele Romeinse auteurs uit de eerste en tweede eeuw na Christus van de Germanen schetsten: onverzorgd maar dapper. Die eigenschappen stonden volgens hen in schril contrast met de overgecultiveerde maar onbetrouwbare en softe Romeinen.