Hennep was na hout het meest gebruikte materiaal voor de scheepsbouw. Geen andere natuurlijke vezel is zo bestand tegen de krachten van de open zee en de inwerking van zout water. In deze vitrine zie je een aantal scheepsmodellen die illustreren dat hennep vroeger werd gebruikt voor de zeilen en de touwen. Een groot zeilschip had wel twintig kilometer henneptouw nodig. Hennep werd ook behandeld met teer en dan in de naden tussen de planken van de scheepsromp aangebracht om het schip waterdicht te maken. Dit procedé heet breeuwen. De kleding van zeelui was gemaakt van henneptextiel. Dankzij lampen met hennepolie kon de bemanning benedendeks lezen in de Bijbel, die was gedrukt op henneppapier. Een schip had vaak tonnen met hennepzaad aan boord, die dienden als voedselvoorraad na een eventuele schipbreuk. In de zeventiende eeuw voeren Nederlandse handelaars de wereld over en de Nederlandse marine maakte furore. Nederland werd een economische grootmacht. Die voorspoed was er niet geweest zonder hennep! Hennep wordt tegenwoordig nauwelijks meer gebruikt in de scheepsbouw, omdat scheepstouwen en zeilen sinds het einde van de negentiende eeuw vooral van synthetische materialen worden gemaakt.