De mystieke liefde voor Christus uit zich niet alleen tegenover de volwassen Jezus, maar ook tegenover het Kind Jezus. Vanaf de 14de eeuw ontstaan houten Christuspopjes, die ter ondersteuning van de devotie vaak in de kloostercel worden geplaatst, vooral bij vrouwelijke religieuzen. Ze kleden ze aan, koesteren en liefkozen ze. In sommige gevallen, zoals hier, is ook de kledij bewaard. Dit Jezuspopje is zeer verfijnd uitgewerkt. Gekleed in een klein lendendoekje, met korte krulletjes in het haar, blozende wangetjes en mollige knietjes, treedt dit Jezuspopje als een haast levendig knaapje naar voor.