Tot de 15e eeuw wordt het wereldbeeld in Europa bepaald door eeuwenoude landkaarten waarop grote delen van de wereld nog ontbreken. De zeereizen leveren nieuwe informatie op en beetje bij beetje vallen de puzzelstukjes van het aardoppervlak ineen. Naarmate de Nederlanders hun internationale handelsnetwerk uitbouwen, leveren ook zij een steeds grotere bijdrage aan deze puzzel. Kaartmakers uit Amsterdam bouwen zelfs een internationale reputatie op. Bij het vertalen van het bolle aardoppervlak naar het platte vlak moesten keuzes worden gemaakt. Welk continent ligt centraal op de wereldkaart? Wat is boven en wat onder? Wat is links en wat is rechts? De Amsterdammers passen de projectie toe van de Vlaamse cartograaf Gerard Mercator, waarbij Europa relatief groot en centraal op de wereldkaart ligt. Tot op de dag van vandaag is deze Mercatorprojectie het meest gangbaar. De wereldkaart die hier aan de wand hangt is een voorbeeld van de zogenaamde Gall-Petersprojectie, ontwikkeld om het land van de verschillende continenten meer in de juiste proporties te brengen. Het zal direct opvallen dat deze kaart een heel ander wereldbeeld oproept. Aan de hand van kaarten, kustaanzichten, globes en souvenirs belicht deze presentatie hoe het wereldbeeld van de Europeanen gaandeweg werd verruimd.