Dit schilderij toont de rede van Batavia, het huidige Jakarta in Indonesië, halverwege de zeventiende eeuw. Na het verwoesten van de Javaanse stad Jacatra sticht de Verenigde Oost-Indische Compagnie VOC hier in 1619 een nederzetting, als centrum voor haar Aziatische handelsnetwerk. Vanuit heel Azië worden langs verschillende zeeroutes goederen bijeengebracht, die driemaal per jaar met de retourvloot naar de Republiek worden verscheept. Links op het schilderij zien we de toegang tot de binnenhaven, de vestingmuren en op de achtergrond een Nederlandse kerk. Midden op het doek ligt een groot koopvaardijschip van de VOC voor anker. De schilder heeft Batavia zelf nooit bezocht, dat is onder andere te zien aan het plezierjacht op de voorgrond. Dit scheepstype voor de binnenvaart werd buiten de Republiek helemaal niet gebruikt. Ook de Chinese scheepjes links op het schilderij kloppen niet met de werkelijkheid. Het schilderij moest vooral het VOC-schip goed uit de verf laten komen. Batavia ontwikkelt zich tot een pluriforme samenleving met naast Javanen ook veel Chinezen, Balinezen en Ambonezen. Er wordt volop handel gedreven en in combinatie met veel door Nederlanders tot slaaf gemaakte Aziaten leidt de bedrijvigheid tot economische groei en bloei van de stad.