Een loden kist waarvan het deksel is versierd met ruiten, en met in die ruiten twijgjes met dennenappels. De kist is nauwelijks 68 centimeter lang. Ze weegt loodzwaar. Dit is een doodskistje. Van een baby of peuter. En zo’n loden doodskist is in onze streken een echte zeldzaamheid. We kennen er uit de huidige Benelux zes. In Syrië en Palestina, het oosten van het Romeinse Rijk, komen ze veel meer voor. Vaak werden er hier in het Noorden meisjes in begraven. Waarom, weten we niet. Dit was een duur stuk. Het werd na een sterfgeval op maat en ter plaatse gemaakt. In dit geval met lood uit zuidwest-Duitsland, volgens labo-onderzoek. Lood zorgt ervoor dat een lijk veel minder snel ontbindt. Dat kan van belang zijn voor wie gelooft in het voortbestaan na de dood en de wederopstanding. Zo waren er in het oosten een aantal religies. Ook de dennenappels van de altijd groene dennenbomen houden daar verband mee: zij zijn onder meer een attribuut van de oosterse figuur Attis. Volgens zijn volgelingen herrees Attis elk jaar. De kist dateert vermoedelijk uit de vierde eeuw. In die periode maakt in onze streken een andere godsdienst uit het Midden-Oosten snel opgang, met een god die ook verrijst: het christendom.