Al in de oudheid was goede communicatie cruciaal tijdens een oorlog. Het delen van informatie op het slagveld was vaak beslissend voor het verloop van de strijd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog zorgt de technologische vooruitgang voor een evolutie in de manier van communiceren. Aan het begin van de oorlog werken de troepen nog met visuele communicatiemiddelen zoals vlaggen en lichtsignalisatie. Lichtsignalen worden bijvoorbeeld gegeven met een heliograaf. Dat is een soort spiegel die het zonlicht weerkaatst en zo signalen geeft in morse. Maar al snel nemen telegrafie en telefonie die rol over en tegen het einde van de oorlog gebruiken de soldaten ook radiotoestellen. Maar als de omstandigheden op het terrein ongunstig zijn of technologie het laat afweten, valt de legerleiding terug op klassieke middelen, zoals duiven en honden. Merk de opgezette duif op met aan haar pootje een licht aluminium kokertje om een boodschap in te stoppen.