Mag ik me even voorstellen, Adriana den Engelsen. Ik heet nu Sjana, maar ik heet eigenlijk Adriana, maar dat mocht niet want mevrouw had een vriendin die ook Adriana heette en dat kon niet samen. Dus toen werd ik Sjana genoemd. Hier in dit huis heb ik gewerkt van ’34 tot ’36. Niet altijd met evenveel plezier, want mevrouw was heel erg streng. We moesten heel hard werken. Om half acht ’s morgens op, want dan moesten we voor het ontbijt zorgen. En daarna het werk. Ja grote beurten geven, elke dag, badkamer een grote beurd, slaapkamer een grote beurd, en al die dingen daar waren wij voor. En als we iets gedaan hadden, de badkamer bijvoorbeeld, en daar was een opgeddroogde druppel blijven zitten, dan werd er op het belletje gedrukt, en dan moesten we naar boven komen, en dan moest de badkamer hélemaal overgedaan worden. En dat was niet altijd even leuk. Vrijdagavonds gingen ze altijd naar de bioskoop, de vroege bioskoop, en dan moesten wij de keuken schoonmaken. En dan kwamen ze om half tien thuis en dan was de keuken klaar, maar dat was niet goed want dat kon nooit. Dus toen moesten wij de keuken overdoen. En dan waren we om twaalf uur klaar. Maar daar hadden we een foefje op gevonden, want we zeiden, nou, als zij weg zijn dan gaan wij in een boek zitten lezen en dan beginnen we maar als zij thuiskomen. Dus dat is wel een leuk iets om dat te weten. ’s Morgens half acht boven en acht uur tafel dekken, en voor het eten zorgen, en verder kon je aan het werk tot ’s avonds zeven uur, acht uur, en dan was je klaar. Zij was heel erg streng, enfin dat heeft u wel kunnen merken eigenlijk, dat ze alles controleerde, ook de deuren of de randjes proberen, of die wel school waren. Maar ik heb het in haar heel erg gewaardeerd dat mijn eerste dochter geboren werd, dat ze na zes jaar nog bij mij op bezoek geweest is. En dat heb ik heel erg in haar gewaardeerd.