Een der schoonste van het land, zo werd dit bos genoemd in 1880. Eigenlijk is het wonder dat het bos er nog is, want in 1882 scheelde het maar een haar of het hele bos was gekapt. Maar er is meer ramspoed geweest. Neem de stormen. In 1837 was er een storm die een groot aantal zware eikenbomen deed omwaaien. 100 jaar later was het weer raak: kranten maakten melding van een windhoos die het ‘prachtig geboomte langs een van de lanen van het kasteel door woedende elementen geheel had geveld’. De doodsklap voor het Cannenburcher bos kwam in januari 1990. Een orkaan met windkracht 12 raasde over Europa. In ons bos sneuvelden de meeste oude beuken, die 140-150 jaar oud waren. Hier zijn de sporen van die kaalslag duidelijk te zien.

Meer weten over de levensloop van het bos? kies A

A